بانو - پابلو نرودا

تو را بانو نامیده‌ام

بسیارند از تو بلندتر، بلندتر

.بسیارند از تو زلال‌تر، زلال‌تر

بسیارند از تو زیباتر، زیباتر

.
اما بانو تویی

.
از خیابان که می‌گذری

نگاه کسی را به دنبال نمی‌کشی

.کسی تاج بلورینت را نمی‌‌بیند

،کسی بر فرش سرخ زرین زیر پایت

نگاهی نمی‌افکند

.
و زمانی که پدیدار می‌شوی

تمامی رودخانه‌ها به نغمه در می‌آیند

در تن من

،زنگ‌ها آسمان را می‌لرزانند

،و سرودی جهان را پر می‌کند

تنها تو و من

،تنها تو و من عشق من

به آن گوش می‌ سپریم

هوا را از من بگیر خنده‌ات را نه، پابلو نرودا، برگردان احمد پوری، تهران: چشمه،1376